Tags
Dit item is verbonden met het vorige over Billingsgate vismarkt, aangezien het gilde van de vishandelaren (de Fishmongers’ Company) al eeuwen verantwoordelijk is voor de kwaliteit van de producten op de markt. De Company is een van Londen gilden en bestaat al minstens 700 jaar. Ooit heetten ze de Stock Fishmongers’ Company, maar ze kregen hun huidige naam toen ze in 1537 samengingen met de Salt Fishmongers’ Company.
In 1666 werd de Hal van de Fishmongers verwoest in de Grote Brand, maar door de locatie aan de rivier konden alle paperassen en waardevolle spullen makkelijk in veiligheid gebracht worden. Alhoewel de brand een totale ramp was, gaf het de Company de gelegenheid om hun hal te herbouwen op grotere schaal.
In 1828 gaf weer een andere externe oorzaak, deze gelukkig niet zo desastreus, het gilde nogmaals de gelegenheid om een nieuwe hal te bouwen. Het gebouw dat was neergezet na de Brand had dringend groot onderhoud nodig en toen een gedeelte van het perceel nodig was om New London Bridge te bouwen, besloot de Company een architect aan te trekken om een geheel nieuwe hal te bouwen. Dit gebouw, ontworpen door Henry Roberts met assistentie van Gilbert Scott en gebouwd door Thomas Cubitt, kon in 1835 in gebruik genomen worden en heeft een zuilengaanderij aan de waterkant. De werf is nu onderdeel van het wandelpad (Thames Path) en vrij toegankelijk.
Aan de Thameszijde van de Hall staan in de niche die naar de trap toe leidt de standbeelden van een visser en een vissersmeisje. Het marmeren meisje werd in 1901 tentoongesteld in de Royal Academy en werd in 1902, samen met haar mannelijke tegenhanger, geplaatst bij de hal. De beeldhouwer, Alfred Turner (1874-1940), had de commissie voor de beelden gekregen in 1899 toen de hal opgeknapt moest worden. Hij kreeg £1260 in totaal voor de twee beelden. Alfred was de zoon van beeldhouwer Charles Edward Halsey Turner en had sinds 1895 op de Royal Academy School gezeten. Zijn bekendste werk zijn de friezen van de Old Bailey en het paard en de twee mannen op het Zuid-Afrika oorlogsmonument in Delvillebos, Frankrijk.(1)
De Hall is niet open voor het publiek, maar rondleidingen zijn mogelijk, zie hier.
(1) Philip Ward-Jackson, Public Sculpture of the City of London (2003), p. 482; en Wikipedia.