Tags
Oystergate Walk heeft zijn naam te danken aan de Oystergate [oesterpoort], geen echte poort, maar een van de werven waar goederen aan land werden gebracht vanaf schepen voor de Londense markten. Andere ‘gates’ waren Billingsgate, Botolphsgate, Ebgate, Puddledockgate and Wolfgate. Ze kregen hun namen van de goederen die daar aan land werden gebracht, of van de eigenaar, of van een plek of gebouw in de omgeving. Oystergate is makkelijk te herkennen als de plaats waar oesters aan land gebracht en verkocht werden. Oystergate Walk bevindt zich aan de Thameszijde van Fishmongers´ Hall en wordt gemarkeerd met een aantal ´dolfijn lantaarnpalen’. Deze lantaarnpalen waren oorspronkelijk alleen te vinden op de Albert en Victoria Embankments (de ´Dolphin Zone´), maar ze hebben zich verspreid langs de zuidkade en naar Oystergate Walk. Er wordt gezegd dat ze een steur verbeelden en geen dolfijn, maar, ‘dolfijn lantaarnpalen’ is de geaccepteerde naam, dus die gebruik ik hier.
De Victoria Embankment werd in de jaren 60 en 70 van de 19e eeuw gebouwd en was een perfecte mogelijkheid om een wandelpad langs de Theems aan te leggen. De Metropolitan Board of Works stalde diverse ontwerpen ten toon en de Illustrated London News en The Builder van 19 maart 1870 publiceerden illustraties van de ontwerpen. Een favoriet was een hevig versierd ontwerp van Timothy Butler, gegoten door de Coalbrookdale Company, met klimmende jongentjes en boordevolle hoorns des overvloeds. Je kunt nog steeds een van Coalbrookdales lampen zien op Chelsea Embankment, op het oostelijk puntje van de Albert Bridge Gardens (zie hier).
Joseph Bazalgette ontwierp een bescheidener lantaanrnpaal met leeuwenklauwen (gemodelleerd door S. Burnett) en je kunt deze zien op Chelsea Embankment. Zie de laatste foto in dit blog voor de aanleg van Chelsea Embankment met de Bazalgette lantaarnpalen. Maar, voor de Victoria en Albert Embankments werd voor het ontwerp van George John Vulliamy (1817-1886) gekozen. De lantaarns werden ontworpen naar voorbeelden die Vulliamy had gezien op de Fontana del Nettuno op het Piazza del Popolo in Rome. Ze werden gemodelleerd door C.H. Mabey. Zie hier voor de redenering achter de keuze voor Vulliamy’s ontwerp.
Vulliamy had op de Westminster School gezeten en was zijn carriere begonnen bij Joseph Bramah & Sons, ingenieurs. In juli 1836 ging hij voor Charles Barry werken, maar in 1841 nam hij ontslag en maakte een reis door Frankrijk, Italië, Griekenland, het Nabije Oosten en Egypte. Hij kwam in 1843 weer terug in Engeland en begon zijn eigen architectenbureau. Hij was lid van het Royal Institute of British Architects, het Royal Archaeological Institute, en stelde werk tentoon in de Royal Academy. Hij werd in maart 1861 aangesteld als opzichter-architect bij de Metropolitan Board of Works en ontwierp in die hoedanigheid diverse brandweerkazernes, het voetstuk en de sfinxen voor de naald van Cleopatra op het Embankment en de Embankment lantaarns. Hij nam ontslag in 1886 vanwege gezondheidsproblemen en stierf in november van datzelfde jaar.
De bouw van de Embankments bood een perfecte gelegenheid om electrisch licht aan te leggen. Charles Dickens in zijn Dictionary of London van 1879 rapporteerde dat
The electric light first practically introduced into London by Mr. Hollingshead at the Gaiety Theatre, has been made, during the last few months, the subject at a great number of experiments both public and private. Of the former the most important has been that on the Thames Embankment where the great width of, and the entire absence of all extraneous light from shop windows or public houses on either hand, enabled the rival systems of gas and electricity to try their strength against each other on equal terms. On the conclusion of the period allotted to the first experiment the Board of Works decided upon continuing it on a somewhat larger scale, and an additional length, of the Embankment parapet has accordingly been supplied with electric burners.
De dolfijn lantaarnpalen hebben zich inmiddels verspreid vanaf hun originele standplaats en kunnen nu op verscheidene plaatsen gevonden worden. Een daarvan is Oystergate Walk waar ik mijn foto’s genomen heb; een andere locatie is Queen’s Walk, wat de zuidkade van de Theems volgt van Lambeth Bridge naar Tower Bridge. Queen’s Walk is onderdeel van de 1977 Jubilee Walkway en is in 1996 ook opgenomen in de Thames Path national trail.
De lantaarns hebben zelfs de Moorcroft firma geïnspireerd voor hun Londen Vaas (ontwerper Paul Hilditch).